Η φήμη του ως θεραπευτής και προστάτης πηγαίνει πίσω χιλιάδες χρόνια. Στη ρωμαϊκή εποχή, ήταν ευρέως δεκτό ότι η κατανάλωση θυμαριού είτε πριν είτε κατά τη διάρκεια ενός γεύματος θα μπορούσε να προστατεύσει από το δηλητήριο. Για προφανείς λόγους, αυτό έκανε το θυμάρι μια ιδιαίτερη συμπάθεια των αυτοκρατόρων.Λεγόταν μάλιστα ότι ένα μπάνιο με ζεστό νερό και μια γενναιόδωρη δόση με θυμάρι θα μπορούσε να σταματήσει τα αποτελέσματα του δηλητηρίου μετά την ακούσια κατανάλωση.
Το θυμάρι συσχετίστηκε επίσης με θάρρος, γενναιότητα και δύναμη κατά την αρχαιότητα. Οι Ρωμαίοι στρατιώτες αντάλλασσαν κλωναράκια θυμαριού, ως ένδειξη σεβασμού. Οι Έλληνες και οι Ρωμαίοι έκαιγαν δέσμες θυμάρι για να καθαρίσει τους ναούς και τα σπίτια τους, και να προκαλέσει ένα πνεύμα θάρρους σε αυτούς που το εισέπνεαν.
Η σύνδεση με το θάρρος και την ανδρεία υπήρχε και στο Μεσαίωνα. Το θυμάρι ήταν ένα παραδοσιακό δώρο που προσφέρεται στους άνδρες πριν τη μάχη. Οι περισσότεροι στρατιώτες το φορούσαν ως ορατή ένδειξη τιμής.
Χρησιμοποιούνταν ως βότανο ταρίχευσης από την εποχή των Αιγυπτίων. Πιστεύεται ότι ήταν μια ισχυρή ενίσχυση για εκείνους που κάνουν το πέρασμά τους στην επόμενη ζωή.
Όταν ο Μαύρος Θάνατος έπληξε στα τέλη της δεκαετίας του 1340, εκατομμύρια άνθρωποι στράφηκαν προς το θυμάρι για την ανακούφιση και την προστασία. Πολλά φαρμακευτικά σκευάσματα στις μέρες μας χρησιμοποιούν τη θυμόλη, μία από τις χημικές ενώσεις που βρίσκεται στο θυμάρι και είναι ένα ισχυρό αντισηπτικό.
Πριν οι μηχανισμοί της λοίμωξης να είναι πλήρως κατανοητοί, οι νοσοκόμες του 19ου αιώνα βουτούσαν τους επιδέσμους σε διάλυμα θυμαριού.
Όλα αυτά μαζί και άλλα ακόμη έκαναν το θυμάρι ένα από τα αγαπημένα βότανα μαγειρικής. Τα μοναστήρια υπήρξαν για εκατοντάδες χρόνια φύλακες των φαρμακευτικών γνώσεων, και ειδικοί στο να διατηρούν ένα καλό λαχανόκηπο. Χρησιμοποιούσαν συχνά το θυμάρι σε ψωμιά, σούπες και στα ψητά τους. Στις ημέρες πριν από την ψύξη και την ασφάλεια των τροφίμων, συμπεριελάμβαναν θυμάρι στις συνταγές. Έδινε τουλάχιστον κάποια προστασία από το χαλασμένο κρέας και τις τροφικές ασθένειες.
Τώρα που έχετε ακούσει την ιστορία του θυμαριού, βάλτε αυτό το βότανο στη δική σας κουζίνα.
Όταν ο Μαύρος Θάνατος έπληξε στα τέλη της δεκαετίας του 1340, εκατομμύρια άνθρωποι στράφηκαν προς το θυμάρι για την ανακούφιση και την προστασία. Πολλά φαρμακευτικά σκευάσματα στις μέρες μας χρησιμοποιούν τη θυμόλη, μία από τις χημικές ενώσεις που βρίσκεται στο θυμάρι και είναι ένα ισχυρό αντισηπτικό.
Πριν οι μηχανισμοί της λοίμωξης να είναι πλήρως κατανοητοί, οι νοσοκόμες του 19ου αιώνα βουτούσαν τους επιδέσμους σε διάλυμα θυμαριού.
Όλα αυτά μαζί και άλλα ακόμη έκαναν το θυμάρι ένα από τα αγαπημένα βότανα μαγειρικής. Τα μοναστήρια υπήρξαν για εκατοντάδες χρόνια φύλακες των φαρμακευτικών γνώσεων, και ειδικοί στο να διατηρούν ένα καλό λαχανόκηπο. Χρησιμοποιούσαν συχνά το θυμάρι σε ψωμιά, σούπες και στα ψητά τους. Στις ημέρες πριν από την ψύξη και την ασφάλεια των τροφίμων, συμπεριελάμβαναν θυμάρι στις συνταγές. Έδινε τουλάχιστον κάποια προστασία από το χαλασμένο κρέας και τις τροφικές ασθένειες.
Τώρα που έχετε ακούσει την ιστορία του θυμαριού, βάλτε αυτό το βότανο στη δική σας κουζίνα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου